Κώστας Σαμαράς
Οι γιατροί έδιναν στην Dianne Akurangi μόλις μία ώρα ζωής όταν κάλεσαν τον άντρα της και τους δύο γιους της να επιστρέψουν εσπευσμένα στο νοσοκομείο ενώ εκείνη ήταν ακόμα στο κρεβάτι του χειρουργείου…
Τα προβλήματά της άρχισαν όταν ένας πόνος στον ώμο την οδήγησε στον γιατρό. Αρχικά δεν βρέθηκε τίποτα, μετά από πολλαπλές εξετάσεις όμως οι γιατροί εντόπισαν την ανάγκη ενός τριπλού bypass.
Η Dianne, που είχε τότε το δικό της γυμναστήριο, δεν πίστευε ότι αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα, ενώ τρομοκρατήθηκε στη σκέψη και μόνο ότι θα μπει για εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.
Με τα πολλά και αφού γιατροί της είπαν ότι πρόκειται για μια εγχείρηση που γίνεται πολύ συχνά, βρέθηκε στο κρεβάτι του χειρουργείου λίγους μήνες μετά. Το ατυχές ήταν ότι εκείνη την περίοδο σκόπευαν αυτή και ο άντρας της να παντρευτούνε, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες, η πολυαναμενόμενη οικογενειακή γιορτή αναβλήθηκε.
Δυστυχώς, όμως, στο χειρουργείο τα πράγματα δεν πήγαν όπως αναμένονταν. Το τριπλό bypass δεν διόρθωσε την κατάσταση και οι επιπλοκές απειλούσαν πλέον τη ζωή της άτυχης γυναίκας. Σύμφωνα με όσα είπαν οι γιατροί στην Dianne αργότερα, η καρδιά της αντέδρασε πολύ άσχημα και έπαθε 3 καρδιακές προσβολές την ώρα του χειρουργείου!
Όταν έλαβε το επείγον τηλεφώνημα ο άντρας της, προετοίμασε τους δύο γιους του για αυτό που θα αντιμετώπιζαν. Τα παιδιά ξέσπασαν σε κλάματα, αλλά στο χειρουργείο έστεκαν όλοι παγωμένοι περιμένοντας το μοιραίο.
Οι ώρες περνούσαν και η Dianne άντεχε. Οι γιατροί αποφάσισαν την διακομιδή της σε μεγαλύτερο νοσοκομείο μέσω ελικοπτέρου. Εκεί, έκανε ακόμα τρεις εγχειρήσεις και μπήκε σε τεχνητό κώμα. Στον άντρα και τα παιδιά της είπαν ότι αν τελικά ξυπνούσε, ήταν πιθανό να μη θυμάται τίποτα και να μη μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει.
Στο μεταξύ, η Dianne έδινε μια μεγάλη μάχη χωρίς να το γνωρίζει κανείς.
«Ήταν λες και έβλεπα τηλεόραση με διακοπές», θυμάται, «κάποια στιγμή είδα την κηδεία μου. Είχαν μαζευτεί πολλοί, αλλά το φέρετρο δεν ερχόταν… τότε ήταν που ένιωσα ότι ίσως είχα ελπίδες».
«Αργότερα, άρχισα να ακούω τα αγοράκια μου να με εμψυχώνουν», συνεχίζει, «να μου λένε “σ’ αγαπάμε” και “συνέχισε να παλεύεις, μην μας αφήνεις”. Και το πάλεψα. Έδωσα τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής μου για χάρη τους».
Τελικά, η Dianne κατάφερε να ξυπνήσει. Η επόμενη μέρα ήταν το ίδιο δύσκολη, αφού έπρεπε να μάθει τα πάντα από την αρχή: πώς να περπατάει, να τρώει, να μιλάει, να κάνει ένα απλό ντουζ. Ένα μήνα μετά την περιπέτειά της, επέστρεψε στο σπίτι της. Δυόμιση μήνες μετά, άνοιξε πάλι το γυμναστήριό της και λίγο αργότερα, κατάφερε να χορέψει σε φιλανθρωπική εκδήλωση.
Σήμερα, 16 μήνες μετά, έπαθε ένα μεγάλο σοκ, όταν έμαθε πως η εγχείρηση που απείλησε τη ζωή της θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί με τη λήψη συγκεκριμένης φαρμακευτικής αγωγής ην οποία θα παίρνει αδιάκοπα από εδώ και στο εξής.
Παρ’ όλο τον θυμό και την απογοήτευση, η Dianne δεν αφήνει το παρελθόν να καθορίσει τη ζωή της. Κοιτάζει μπροστά, ειδικά από την ημέρα που το ζευγάρι έκανε επιτέλους εκείνο που του στέρησε η περιπέτειά της: αντάλλαξε επιτέλους όρκους παρουσία συγγενών και φίλων.
mama365.gr
