Κώστας Σαμαράς
Το δέρμα της Ομάιρα έχει ασπρίσει και μαλακώσει. Τα μάτια της είναι μαύρα. Το σώμα της είναι καλυμμένο με νερό. Εξέχει μόνο το πρόσωπό της. Από τη μέση και κάτω είναι εγκλωβισμένη στα συντρίμμια του σπιτιού της. Τα πόδια της έχει γραπώσει γερά η νεκρή θεία της.
Πιάνει ένα κομμάτι ξύλου και παραμιλά. Λέει στη μαμά της να μην τη μαλώσει αν αργήσει να πάει στο σχολείο. Λίγες ώρες αργότερα, πεθαίνει από γάγγραινα και υποθερμία.
Ο Γάλλος φωτογράφος Frank Fournier απαθανάτισε το τραγικό συμβάν.
Οι διασώστες βρίσκονταν συνέχεια δίπλα στην Ομάιρα
Τραγωδία στην Αρμέρο
Το ηφαίστειο «Νεβάδο ντε Ρουίζ» βρίσκεται στην κεντρική Κολομβία και αποτελεί κομμάτι της οροσειράς των Άνδεων. Στις 13 Νοεμβρίου 1985 το ηφαίστειο εξερράγη. Η έκρηξη προξένησε πυροκλαστικά κύματα που έλιωσαν τους πάγους. Μέσα σε λίγες ώρες τα λαχάρ (ροές ηφαιστειακών αναβλημάτων) έφτασαν στη μικρή πόλη Αρμέρο, 48 χιλιόμετρα μακριά από το ηφαίστειο. Το 75% των κατοίκων της, περίπου 23 χιλιάδες, έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη.
Η Ομάιρα Σάντσες ήταν ένα δεκατριάχρονο κορίτσι που ζούσε στην Αρμέρο. Επέζησε από την έκρηξη και τα λαχάρ, αλλά εγκλωβίστηκε κάτω από τα συντρίμμια του σπιτιού της. Ο πατέρας και η θεία της πέθαναν ακαριαία. Όταν κατέφθασαν τα σωστικά συνεργεία, προσπάθησαν να την απεγκλωβίσουν χωρίς επιτυχία. Τα πόδια της ήταν παγιδευμένα κάτω από τη στέγη του σπιτιού της.
Ελευθερώθηκε μέχρι τη μέση, αλλά ήταν αδύνατο να απεγκλωβιστεί χωρίς να της ακρωτηριάσουν τα κάτω άκρα. Σχεδόν για τρεις μέρες βρισκόταν μέσα στα χαλάσματα και το νερό.
Ο Ερυθρός Σταυρός είχε κάνει έκκληση να στείλει η κυβέρνηση της Κολομβίας ειδικό σωλήνα για άντληση των νερών. Η βοήθεια δεν ήρθε ποτέ και χωρίς τα κατάλληλα σωστικά και χειρουργικά εργαλεία, το μικρό κορίτσι κατάλαβε πώς ο θάνατός της ήταν θέμα ωρών. Γύρω της μαζεύτηκαν σωστικά και τηλεοπτικά συνεργεία και έμειναν μαζί της μέχρι το τέλος. Οι διασώστες πέρασαν ένα σχοινί γύρω από τη μέση της και την κρατούσαν πάνω από την επιφάνεια του νερού, της έδωσαν γλυκά και αναψυκτικά και με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να της απαλύνουν τον πόνο.
Η μαρτυρία του φωτογράφου
Δύο μέρες μετά την έκρηξη ο φωτογράφος Frank Fournier προσγειώθηκε στην Μπογκοτά. Μετά από πέντε ώρες οδήγησης και δυόμιση ώρες πεζοπορίας, ο Fournier, έφτασε στην απομονωμένη περιοχή της Αρμέρο.
Ο φωτογράφος Frank Fournier
Ένας αγρότης πληροφόρησε τον φωτογράφο για ένα μικρό κορίτσι που χρειαζόταν βοήθεια. Του είπε ότι βρισκόταν σε μια λιμνούλα, παγιδευμένη από τη μέση και κάτω από τσιμέντο και άλλα χαλάσματα. Ήταν εκεί σχεδόν τρεις μέρες. «Παντού, εκατοντάδες άνθρωποι ήταν εγκλωβισμένοι. Οι διασώστες με δυσκολία μπορούσαν να τους προσεγγίσουν. Άνθρωποι ούρλιαζαν για βοήθεια και μετά σιωπή – μια αλλόκοτη σιωπή». Η Ομάιρα πονούσε και ήταν πολύ ταραγμένη. Ο φωτογράφος θεώρησε ότι έπρεπε να μεταφέρει αυτό που βίωνε το κορίτσι. Όταν έβγαλε τις φωτογραφίες ένιωσε παντελώς αδύναμος μπροστά στην Ομάιρα, η οποία αντιμετώπισε το τέλος της με υπομονή και αξιοπρέπεια. «Διαισθανόταν ότι η ζωή της γλιστρούσε». Η αντίδραση του κόσμου
Η σειρά φωτογραφιών του Fournier δημοσιεύτηκε έξι μήνες αργότερα. Τον επόμενο χρόνο κέρδισε το Βραβείο της «Καλύτερης Φωτογραφίας Τύπου» για το 1985. Η «Αγωνία της Ομάιρα» συγκλόνισε τον κόσμο, o οποίος αντέδρασε με οργή. Ακόμη πιο σοκαριστικό βέβαια είναι το γεγονός ότι η περιπέτεια και ο θάνατος της Ομάιρα μεταδόθηκε ζωντανά στην τηλεόραση, ενώ το μικρό κορίτσι έδινε συνέντευξη, ενώ ήταν εγκλωβισμένη.
Έμεινε εγκλωβισμένη σχεδόν τρεις ημέρες
Το παγκόσμιο κοινό καταδίκασε αυτό το γεγονός και απαιτούσε απαντήσεις σχετικά με την ανικανότητα της Κολομβιανής κυβέρνησης να δράσει εγκαίρως. Εκείνη την εποχή η Κολομβία βρισκόταν σε πολιτική αναταραχή και ο στρατός βρισκόταν στην πρωτεύουσα. Η κυβέρνηση της χώρας απάντησε ότι δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τη μεγάλη φυσική καταστροφή και επακόλουθά της. Η 13χρονη Ομάιρα Σάντσες έγινε το παγκόσμιο σύμβολο των 23 χιλιάδων ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους από την έκρηξη του ηφαιστείου.
