Κώστας Σαμαράς
Η μητέρα μου είχε προβλήματα στην εγκυμοσύνη της όταν ήταν έγκυος σε εμένα. Έμεινε έγκυος όταν ξεκίνησε η κλιμακτήριος, 40 χρονών ήταν. Δεν το περίμενε βέβαια.
Οι γιατροί της έλεγαν να κάνει έκτρωση γιατί σίγουρα δεν θα προλάβω να γεννηθώ, αλλά θα κινδυνέψει και η ίδια. Δεν το σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή. Βρήκε τελικά έναν γιατρό ό οποίος της έδωσε κουράγιο και της έλεγε κάθε μα κάθε φορά όταν του μιλούσε «Ο Θεός κυρία Δεβελέγκα. Δεν θα αφήσει Ο Θεός».
Γεννήθηκα με καισαρική με πάρα πολλά προβλήματα και αιμορραγία κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Πριν γεννηθώ, οι γονείς μου έταξαν να με βαφτίσουν στην Τήνο. Μετά την γέννησή μου (την ώρα που έβαζαν την μητέρα μου χειρουργείο, ο γιατρός της έπιασε το χέρι και πάλι το ίδιο «Ο Θεός. Δεν θα αφήσει Ο Θεός»), λόγω οικονομικής δυσχέρειας, αλλά και αμέλειας ίσως, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι και το έχουν μετανιώσει, δεν με βαφτίσανε στην Τήνο.
Βαφτίστηκα στον πολυαγαπημένο μου προστάτη Άγιο Παντελεήμονα στην Αχαρνών. Πέρασαν 2 χρόνια, όλο έλεγαν να πάμε στην Τήνο και όλο αναβολές. Η αδερφούλα μου Σοφία, 14 χρόνια μεγαλύτερη από εμένα είδε στην τηλεόραση μια φορά τυχαία (τίποτα δεν είναι τυχαίο) τα θαύματα Της Παναγίας, ήταν καλή ώρα σαν και τώρα, περίοδος δεκαπενταύγουστου και είπε στους γονείς μου «παίρνω την μικρή και πάω Τήνο. Αν θέλετε ελάτε».
Πήγαμε λοιπόν όλοι. Σημαντικό που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι ενώ ήμουν 2χρονών, ο λόγος μου δεν συμβάδιζε με την ηλικία μου. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Ο παιδίατρος ήθελε να μπούμε σε διαδικασία εξετάσεων γιατί είχε ανησυχήσει πολύ.
Είμαστε λοιπόν Τήνο. Με κοινώνησαν και φύγαμε. Δεν θυμάμαι τίποτα. Μόνο αμυδρά το βράδυ που κοιμηθήκαμε εκεί και λίγο τον χώρο. Στην επιστροφή στο καράβι, έπιασα κουβέντα με όλους τους επιβάτες, με κοιτούσαν και δεν χόρταιναν να με ακούν να μιλάω, τραγουδούσα και λέγανε στους γονείς μου συνέχεια πόσο χαριτωμένη είμαι.
Η μητέρα μου βουρκωμένη και άφωνη απλώς έκανε τον σταυρό της ξανά και ξανά και το μόνο που έλεγε ήταν «Παναγία μου». Αυτό ήθελα να το αναφέρω προς Δόξα Θεού και με την ευκαιρία της ευλογημένης αυτής εορτής, το Πάσχα του καλοκαιριού.
Καλό δεκαπενταύγουστο σε όλους μας. Και να θυμόμαστε τα λόγια του υπέροχου γυναικολόγου της μαμάς μου. «Ο Θεός. Δεν θα αφήσει Ο Θεός».
