Κώστας Σαμαράς
Έδωσα τα πάντα για να εξασφαλίσω μια από τις καλύτερες θέσεις στην πτήση μου, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα με προδώσει ένα αδίστακτο ζευγάρι. Όμως αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι είχαν μπλέξει
με τη λάθος άτομο – και τελικά ήμουν εγώ που βγήκα νικήτρια! Μόλις κάθισα στην θέση μου δίπλα στο διάδρομο και απόλαυσα τον επιπλέον χώρο για τα πόδια που είχα τόσο προσεκτικά επιλέξει για αυτή την μακρινή πτήση,
παρατήρησα το ζευγάρι να πλησιάζει. Δεν είχα ιδέα ότι αυτή η συνάντηση θα κατέληγε σε ένα μάθημα για τον σεβασμό και τη δικαιοσύνη για εκείνους. Ορίστε η ιστορία μου, που θα σας δείξει πώς να σταθείτε απέναντι στους τυράννους. Διαβάστε παρακάτω…
Η γυναίκα που πλησίασε ήταν γύρω στα 30, φορούσε ένα designer outfit που φώναζε «ευημερία». Αλλά η έκφρασή της δεν είχε τίποτα φιλικό. Ο άντρας της, ψηλός και γεροδεμένος, την ακολουθούσε με μία αλαζονική στάση,
που ταίριαζε απόλυτα με τη συμπεριφορά της. Στάθηκαν ακριβώς δίπλα μου και το βλέμμα τους έπεσε πάνω στην θέση μου. Χωρίς καμία λέξη χαιρετισμού, με έναν αγενή τόνο που με πάγωσε, η γυναίκα είπε:
«Πρέπει να ανταλλάξεις θέση μαζί μου. Έκανα κατά λάθος λάθος κράτηση και δεν θέλω να καθίσουμε χωριστά.» Ανασήκωσα τα φρύδια, έκπληκτη από τον τόνο της. Μίλαγε σα να ήταν το πρόβλημά μου το λάθος της!
Κοίταξα την κάρτα επιβίβασης και επιβεβαιώθηκε η υποψία μου – είχε μία θέση στην 12η σειρά, μακριά από την premium θέση μου! Όταν δεν αντέδρασα αμέσως, η γυναίκα αναστέναξε δραματικά και είπε:
«Έλα τώρα, είναι μόνο μία θέση. Δεν χρειάζεσαι τόση άνεση, έτσι δεν είναι;» Η φωνή της ήταν γεμάτη αλαζονεία. Ο άντρας της, που στεκόταν πίσω της με τα χέρια σταυρωμένα, χαμογέλασε και πρόσθεσε:
«Φτάνει πια, θα πρέπει να καθίσουμε μαζί. Δεν χρειάζεσαι όλο αυτό το χώρο, σωστά;» Η θρασύτητα τους σχεδόν με άφησε χωρίς ανάσα. Δεν ήταν καθόλου ευγενικοί, απλά πίστευαν ότι θα υποχωρούσα στις απαιτήσεις τους.
Ήμουν σίγουρη ότι όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες παρακολουθούσαν – κάποιοι με περιέργεια, άλλοι με συμπόνια. Πήρα μια βαθιά ανάσα και σκέφτηκα πώς να αντιδράσω. Δεν ήθελα να δημιουργήσω αντιπαράθεση,
ειδικά στην αρχή ενός εξάωρου ταξιδιού. «Εντάξει», είπα με όσο πιο ήρεμο μπορούσα να είμαι. Σηκώθηκα, τους έδωσα την κάρτα επιβίβασης και προσπάθησα να κρύψω την ενόχλησή μου. «Καλή διασκέδαση», πρόσθεσα χωρίς πειθώ.
Η γυναίκα μου πήρε την κάρτα από τα χέρια με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο. Μου μουρμούρισε κάτι για τους «εγωιστές στην premium» και ο άντρας της συμφώνησε: «Κάποια σαν εσένα δεν την χρειάζεται».
Καθώς κατευθυνόμουν προς τις πίσω σειρές, εκεί που ήταν η θέση τους, ένιωθα τη θύελλα της οργής να φουσκώνει μέσα μου. Αλλά δεν ήμουν τύπος που θα άφηνε την κατάσταση να κλιμακωθεί.
Είχα καλύτερο σχέδιο. Όταν έφτασα στην 12η σειρά και κάθισα στη μεσαία θέση, άρχισα να σκέφτομαι το σχέδιό μου. Η premium θέση μου ήταν κλεισμένη με τα μίλια από το frequent flyer πρόγραμμα και αυτά τα
μίλια προσέφεραν συγκεκριμένα προνόμια που οι περισσότεροι επιβάτες δεν είχαν ιδέα. Ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω για να διδάξω ένα μάθημα σε αυτούς τους απατεώνες που δεν θα ξεχνούσαν ποτέ…
Έπειτα από περίπου μία ώρα, όταν η καμπίνα είχε βυθιστεί σε ήσυχη συζήτηση και το θρόισμα των ποτηριών, κάλεσα την αεροσυνοδό που είχε παρακολουθήσει την σκηνή. Ήρθε κοντά μου και της ζήτησα να φέρει την αρχηγό της ομάδας.
Έκανε ένα υπονοούμενο και απομακρύνθηκε για να επιστρέψει λίγο αργότερα συνοδευόμενη από μια αυστηρή φιγούρα. «Καλησπέρα, κυρία. Καταλαβαίνω ότι υπήρξε πρόβλημα με τη θέση σας;»
ρώτησε η αρχηγός της ομάδας με επαγγελματικό, αλλά ευχάριστο τόνο. Εξήγησα ήρεμα όλη την κατάσταση, τονίζοντας ότι το ζευγάρι με είχε μετακινήσει από την premium θέση μου. Η αεροσυνοδός άκουσε προσεκτικά και το πρόσωπό της έγινε σοβαρό.
Όταν τελείωσα, κούνησε το κεφάλι και είπε: «Ευχαριστούμε που μας το αναφέρατε. Παρακαλώ περιμένετε λίγο.» Περίμενα μερικά λεπτά και τότε η αρχηγός της ομάδας επέστρεψε, αλλά αντί να ζητήσει συγγνώμη, μου πρότεινε δύο επιλογές.
«Κυρία, έχετε δύο επιλογές. Μπορείτε να επιστρέψετε στην αρχική σας θέση ή να σας αποζημιώσουμε με ένα σημαντικό αριθμό μιλίων που αντιστοιχούν σε τρεις αναβαθμίσεις για μελλοντικές πτήσεις.»
Έκανα σαν να το σκέφτομαι, αλλά στην πραγματικότητα ήξερα ήδη τι ήθελα. «Παίρνω τα μίλια», είπα με ένα χαμόγελο εσωτερικής ικανοποίησης, σκεπτόμενη τα πρόσθετα προνόμια.
Ήξερα ότι τα μίλια ήταν πολύ πιο πολύτιμα από τη διαφορά ανάμεσα σε μία premium και μία οικονομική θέση σε αυτή την πτήση. Η αεροσυνοδός χαμογέλασε και σημείωσε στο tablet της.
«Συμφωνήθηκε. Και ως ένδειξη καλής θέλησης, αναβαθμίσαμε το επόμενο εισιτήριό σας στην First Class.» «Ευχαριστώ», απάντησα, πραγματικά ικανοποιημένη. Καθώς απομακρυνόταν, ανακάθισα,
απολαμβάνοντας την αίσθηση της δικαίωσης. Ήξερα ότι το ζευγάρι μπροστά δεν είχε ιδέα τι τους περίμενε. Η πτήση κυλούσε ήρεμα μέχρι την προσγείωση. Τότε παρατήρησα τη φασαρία γύρω από την σειρά 3, όπου καθόταν το ζευγάρι.
Η αρχηγός της ομάδας, συνοδευόμενη από έναν άλλο μέλος της ομάδας, πλησίασε με σοβαρά πρόσωπα. «Συγνώμη, κύριοι Williams και κυρία Broadbent», άρχισε η αεροσυνοδός, τονίζοντας το «κυρία»
με τόση έμφαση που φαινόταν να μην ήταν καν παντρεμένοι! «Πρέπει να μιλήσουμε για το πρόβλημά σας με τη θέση», συνέχισε με αυστηρό βλέμμα. Το χαμόγελο της κυρίας Broadbent πάγωσε και ο κύριος Williams φαινόταν εντελώς μπερδεμένος.
«Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησε η γυναίκα, πλέον προφανώς ενοχλημένη. Η αεροσυνοδός κοίταξε το tablet της και συνέχισε: «Έχουμε παράπονα ότι εξαπατήσατε άλλον επιβάτη για να αλλάξετε θέσεις.
Αυτό παραβιάζει τους κανόνες μας. Είναι σοβαρό θέμα.» Το αίμα έφυγε από το πρόσωπο της Broadbent και άρχισε να ψελλίζει: «Αλλά… αλλά εμείς δεν κάναμε τίποτα! Μόνο ζητήσαμε μια αλλαγή θέσης!»
«Δυστυχώς», διέκοψε η αεροσυνοδός, «έχουμε σαφή στοιχεία για τη συμπεριφορά σας. Μετά την προσγείωση θα πρέπει να πάτε στην ασφάλεια για κατάθεση.» Το δράμα εξελίχθηκε γρήγορα καθώς οι αεροσυνοδοί οδήγησαν το ζευγάρι προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου…
