Κώστας Σαμαράς
Η αλμυρή, παραδοσιακή βασιλόπιτα είναι ένα έθιμο που τηρούμε αρκετές γενιές , τυρόπιτα ή τραχανόπιτα δεν έχει σημασία, αρκεί να είναι αλμυρή.
Αυτά τα Χριστούγεννα θα έχουν μια γεύση γλυκόπικρη, γλυκειά από τις αναμνήσεις αλλά και πικρή από την απώλεια τους, όμως θα έχει την αλμυρή βασιλόπιτα της γιαγιάς και του παππού, αυτή που μας κληρονόμησαν με αγάπη και πολλές ευχές.
Οι παππούδες μου ήταν και οι δύο από τη Θεσσαλία, τα μόνα γλυκά που γνώριζε να φτιάχνει η γιαγιά μου ήταν η γαλατόπιτα σε κάθε πιθανή εκδοχή και οι λαγγίτες με ζάχαρη.
Ο δε παππούς ήταν ο ήρωάς μου, πάντα δίπα του τέτοιες μέρες για να φτιάξουμε τα σπιτικά μας λουκάνικα και την πηχτή ενώ συχνά Χριστούγεννα τρώγαμε παραδοσιακά στο σπίτι, την Πρωτοχρονιά κάναμε πάντα στην ταβέρνα μας, όμως τη βασιλόπιτα την κόβαμε στο γιορτινό τραπέζι ανήμερα.
Η γιαγιά Βαιλική από νωρίς ξεκινούσε τις ετοιμασίες της βασιλόπιτα που έψηνε στη γάστρα, μετά φορούσε τα καλά της, την κεντημένη ποδιά και έδενε το καλό της μαντήλι, και έτσι ντυμένη σα «σύγχρονη» καραγκούνα έφερνε το σινί με την πίτα, όπως την αποκαλούσε.
Ο παππούς έκοβε τα κομμάτια ενώ αυτή τα ονομάτιζε, με ιδιαίτερη προσμονή περιμέναμε να βρούμε το φλουρί, που δεν ήταν άλλο από ένα ξυλάκι από τον καρπό του σιταριού.
Τότε η γιαγιά για όποιο τυχερό έβρισκε το φλουρί, έβγαζε από την τσέπη της και του έδινε ένα μεταλλικό νόμισμα και ένα πεντακοσάρικο, έπαιρνε τον τυχερό με το φλουρί και πήγαιναν να ταϊσουν τη βρύση ενώ αμέσως μετά γέμιζε τον κάθε έναν μας με ευχές.
Οι ευχές της γιαγιάς μου επάνω από τα κεφάλια μας και τη γεύση της μοναδικής της ζεστής τυρόπιτας είναι ό,τι μου λείπει περισσότερο! Και ξέρεις τί μου άρεσε πολύ σ΄αυτή την βασιλόπιτα-τυρόπιτα πως είχε ελάχιστα υλικά και ένα εξαίσια μαστορεμένο φύλλο, από αυτά που δεν ξεχνάς ποτέ!
Ένα τέτοιο φύλλο, σα να το άνοιξαν τα χέρια της γιαγιά μου, είναι και το κιχί της alfa, δοκίμασέ το σε όποια παραδοσιακή πίτα σκεφτείς, το αποτέλεσμα είναι αξιοζήλευτο γιατί η alfa γνωρίζει καλύτερα από όλους τί σημαίνει παράδοση που παραμένει σταθερή αξία από γενιά σε γενιά!
Δεν θα σου πω να μη φτιάξεις τη γλυκιά σου βασιλόπιτα όμως δοκίμασε αυτή την τόσο απλή αλλά ξεχωριστής σημασίας πίτα, που σίγουρα έφτιαχνε η γιαγιά σου! Και να θυμάσαι πως οι ευχές είναι μεγάλη χαρά και τύχη ν΄ακούγονται, δεν έχει σημασία από ποιόν, αρκεί να το κάνει με αγάπη!
Καλή χρονιά αγαπημένοι μου υγεία και χαρές στα σπιτικά σας!
Τυρόπιτα, Βασιλόπιτα Παραδοσιακή
Υλικά
1 συσκευασία φύλλο κιχί της alfa
500 γρ. φέτα σκληρή
3 αυγά
150 ml. γάλα
80 ml. ελαιόλαδο
Εκτέλεση
1Αφήνουμε το φύλλο κιχί να ξεπαγώσει για 2 ώρες σε θερμοκρασία περιβάλλοντος.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175ο C και ξεκινάμε την διαδικασία εκτέλεσης της τυρόπιτας.
2 Λαδώνουνουμε καλά ένα ταψί περίπου 28 εκ. και τοποθετούμε το φλουρί, στρώνουμε δύο φύλλα, τα οποία ραντίζουμε ενδιάμεσα. Θρυμματίζουμε τη φέτα και τη ρίχνουμε διάσπαρτα κόμμάτια, περίπου το ένα τρίτο, επάνω στο φύλλο. Παίρνουμε ένα φύλλο και το κόβουμε σε ακανόστιστα κομμάτια επάνω από τη φέτα, επανάλμβάνουμε με φέτα και ένα ακόμη φύλλο κομμένο σε κομμάτια, τελειώνουμε με φέτα.
3 Χτυπάμε τα αυγά με το γάλα και περιχύνουμε τη γέμιση, κουνώντας το ταψί να πάει παντού. Κλείνουμε με τα υπόλοιπα δύο φύλλα, τα οποία ραντίζουμε ενδιάμεσα πάντα με ελαιόλαδο. Λαδώνουμε την επιφάνεια της πίτα και ραντίζουμε με λίγο νερό.
Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 175ο C. για περίπου 50-60 λεπτά, στο χαμηλότερο ράφι του φούρνου.
Σημειώσεις για τη συνταγή:
– Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κατσικίσια φέτα
– Στη γέμιση μπορούμε να προσθέσουμε μοσχοκάρυδο και πιπέρι
