Κώστας Σαμαράς
Θυμόμαστε την Βίκυ Μοσχολιού – Ένα αφιέρωμα στην μεγάλη τραγουδίστρια, που εκτός από υπέροχη φωνή, είχε υπέροχη ψυχή!
Ήταν 16 Αυγούστου 2005 όταν το «φευγιό της Βίκυς Μοσχολιού βύθισε στο πένθος ολάκερη την Ελλάδα.
Για τρία ολόκληρα χρόνια ανέβαινε τον Γολγοθά της σιωπηλά έχοντας στο πλευρό της τα πολύ δικά της πρόσωπα και με βαθιά πίστη. «Ήταν πολύ δύσκολες και επίπονες οι μέρες του νοσοκομείου. Έμπαινε, έβγαινε… Με χειρουργεία αλλά και με μεγάλη δύναμη ψυχής. Ήθελε να ζήσει», είχ4ε αποκαλύψει η κόρη της, Ευαγγελία.
Τα παιδικά χρόνια στον Κεραμικό και τα πρώτα βήματα σε ηλικία 14 ετών
Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε στη συνοικία του Κεραμεικού, στην Αθήνα, στη συμβολή των οδών Πλαταιών και Κεραμεικού, ωστόσο έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Αγία Βαρβάρα. Σε ηλικία 13 ετών άρχισε να εργάζεται σε εργοστάσιο ως κορδελιάστρα.
Αρχικά, δοκίμασε με επιτυχία να πάρει μέρος στην εκπομπή ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη, Χαρούμενα Ταλέντα. Ήταν μόλις 14 χρόνων και ο πατέρας της αρνήθηκε σθεναρά να ξεκινήσει να κάνει ζωντανές εμφανίσεις. Ωστόσο η αρχή έγινε το 1962 μετά από μεσολάβηση της εξαδέλφης της, Έφης Λίντα. Εμφανίστηκε στην Τριάνα του Βασίλη Χειλά όπου ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης διέκρινε αμέσως τις ικανότητες. Αργότερα έχοντας μείνει χωρίς δουλειά, θυμήθηκε τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον οποίο ένα χρόνο πριν, το 1961, είχε γνωρίσει σε μια διαδρομή στο λεωφορείο Αθήνα-Αιγάλεω και έτσι ξεκίνησε την καριέρα της.
Το τραγούδι που την καθιέρωσε
Καθιερώθηκε το 1964 τραγουδώντας το «Χάθηκε το φεγγάρι» του Σταύρου Ξαρχάκου στην κινηματογραφική ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, Λόλα. Τον επόμενο χρόνο το τραγούδι της «Ένα αστέρι πέφτει – πέφτει» έγινε μεγάλη επιτυχία.
Η Μοσχολιού ως τύπος τραγουδίστριας ήταν contralto, δηλαδή η βαθύτερη γυναικεία φωνή. Κατείχε μεγάλη έκταση φωνής, βαριά ηχητικότητα και μια μελαγχολική βραχνή χροιά.
Συνεργασίες
Συνεργάστηκε με πολλούς συνθέτες όπως με το Γιώργο Ζαμπέτα, τον Άκη Πάνου, το Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Δήμο Μούτση, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μίμη Πλέσσα, τον Γιάννη Σπανό, τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Τάκη Μουσαφίρη, τον Σπύρο Παπαβασιλείου, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, το Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Απόστολο Καλδάρα, το Γιάννη Μαρκόπουλο, το Ζώρζ Μουστακί, τον Τάκη Μπουγά, το Γιώργο Νιάρχο, το Βαγγέλη Πιτσιλαδή, τον Σταμάτη Κραουνάκη, το Στέλιο Βαμβακάρη, το Γιώργο Κατσαρό, το Νίκο Καρανικόλα κ.ά. Τραγούδησε στίχους πολλών στιχουργών και ποιητών ανάμεσα στους οποίους είναι ο Μιχάλης Κατσαρός, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου, η Κωστούλα Μητροπούλου, ο Νίκος Γκάτσος, ο Δημήτρης Χριστοδούλου, ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο Θάνος Σοφός, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, ο Κώστας Κινδύνης, ο Κώστας Βίρβος, ο Ντίνος Χριστιαννόπουλος, ο Πυθαγόρας, ο Γιώργος Σκούρτης και άλλοι πολλοί.
Τι ζήτησε πριν πεθάνει
Λίγες ημέρες πριν φύγει από τη ζωή η γνωστή τραγουδίστρια ζήτησε από τις κόρες της να διώξουν από το δωμάτιο τους πάντες και να μείνουν μόνες.
Η Ευαγγελία αφηγείται την εν λόγω σκηνή στον δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα για την Espresso: «Ήξερε πλέον και η ίδια ότι βάδιζε προς το τέλος της. Θυμάμαι, κλαίγαμε εγώ και η αδερφή μου, αγκαλιασμένες. Μας λέει: “Κοιτάξτε, εγώ σε λίγο θα φύγω. Θέλω να είστε αγαπημένες και να δίνετε ελεημοσύνη στον κόσμο”. Μας ρώτησε τι θα κάνουμε με το σπίτι της Πάρνηθας και της είπαμε ότι πρέπει να το πουλήσουμε. “ναι παιδιά μου, να το πουλήσετε. Μη σας φάει αυτό το σπίτι”, ήταν η απάντησή της. Έπειτα μας είπε πώς ήθελε να γίνει η κηδεία της. Μας ζήτησε συγκεκριμένο νεκροθάφτη που τον γνώριζε, μας ζήτησε συγκεκριμένο ξύλο για την κάσα της και μας είπε ότι δεν ήθελε ν’ ακουμπήσει κανένας λουλούδια πάνω στο φέρετρο. Το μόνο που ήθελε ήταν ένας σταυρός από λευκά τριαντάφυλλα που θα έγραφε πάνω “οι κόρες σου, τα εγγόνια σου”.
Επίσης, ήταν επιθυμία να μην ανοιχτεί το φέρετρο, γιατί ήθελε ο κόσμος να τη θυμάται όπως όταν ήταν στις δόξες της. Μας ζήτησε να την θάψουμε στο ‘Α Νεκροταφείο με όλες τις τιμές, να την ακολουθούν μπουζουκάκια στο δρόμο για την τελευταία της κατοικία και πριν γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία να την πάμε στο μοναστηράκι, στα Μέγαρα, για να τη διαβάσει και η γιαγιά Ελισάβετ, η οποία ήταν ηγουμένη εδώ. Εγώ και η αδερφή μου βέβαια κλαίγαμε συνεχώς και δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε από πού αντλούσε όλη αυτή τη δύναμη. Κι εκείνη μας είχε αγκαλιά και προσπαθούσε να μας ηρεμήσει λέγοντας: “Μην κλαίτε. Τώρα είναι όλα καλά. Μετά θα έρθουν τα δύσκολα που πρέπει να αντιμετωπίσετε”. Με την αδερφή μου εκπληρώσαμε όλα όσα μας ζήτησε».
Η ακλόνητη πίστη της στο Θεό και η αποκάλυψη ότι ασκούσε καθήκοντα μοναχής!
Στα 52 χρόνια της, κουρασμένη από την καλλιτεχνική της βιοπάλη, η ευαίσθητη καλλιτέχνιδα ζήτησε την πνευματική βοήθεια του αδελφού της γιαγιάς της, όπως αποκαλύπτει η χειρόγραφη επιστολή που του έστειλε. Σήμερα η επιστολή βρίσκεται στα χέρια του μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, που τη ζήτησε από τον μακαριστό ηγούμενο της μονής Γεώργιο Καψάνη για να τη διαβάσει ως μνημόσυνο μετά την κοίμηση της αγαπημένης τραγουδίστριας, το 2005. Σε αυτήν η Μοσχολιού ζητεί από τον μοναχό που έζησε απωθώ¬τα περιττά να προσευχηθεί γι’ αυτήν, αλλά στην πραγματικότητα του ζητεί τη δύναμη της αγάπης του για να γιατρευτεί από την κόπωση του διαχωρισμού της καρδιάς της, που την όφειλε στον Χριστό.
Μεταξύ πολλών, αναφέρει στον Ησύχιο: «θείε μου, από παιδάκι δουλεύω και σήμερα αισθάνομαι πολύ κουρασμένη. Ευχαριστώ πάντα τον Κύριο μας και την Παναγιά για το θείο δώρο που μου χάρισαν (τη φωνή) να μπορέσω να βοηθήσω τους γονείς μου, τα αδέλφια μου και τον κόσμο. Ομως τώρα είμαι 52 ετών και παρακαλώ την Παναγία να με βοηθήσει να τακτοποιηθώ, να σταματήσω, μήπως και βάλω τη ζωή μου σε μια σειρά. Κάποτε έκανα καθήκοντα Μοναχής και … δούλευα. Όμως αυτό με κούρασε πολύ… Βέβαια, εξομολογήθηκα, έκλαψα και κλαίω πικρά, και παρακαλώ την Παναγία και τον Χριστό μας να με συγχωρέσουν και να είναι μαζί μου. Βλέπετε, θείε μου, ότι ο άνθρωπος όσο και να ξεφύγει, άμα έχει μεγαλώσει με χριστιανικές αρχές, κάποτε συνέρχεται.
Αυτό κάνω και εγώ. Προσπαθώ να βρω τον δρόμο του θεού, που κάποτε ήμουν και που μου άρεσε πολύ… Θείε μου, εσείς που είστε ένας άνθρωπος του Θεού, προσευχηθείτε για μένα και για την οικογένεια μου, για τα παιδάκια μου και το εγγονάκι μου, να τακτοποιηθώ και να φύγω από αυτή τη δουλειά που μ’ έχει κουράσει, θα ήταν μεγάλη ευλογία, αν κάτι προσωπικό σας αντικείμενο μου στέλνατε, θα το είχα σαν ιερό κεμήλιο από εσάς, κάτι που αγαπάτε πολύ. Τις ευχές σας, η ταπεινή ανιψιά σας, Βασιλική (η Βίκυ) Μοσχολιού».
