Κώστας Σαμαράς
Ένας Άγγλος γλύπτης αποφάσισε να βγει από τη ζώνη άνεσής του και να μετατρέψει το κέλυφος ενός σιλό δημητριακών σε ένα εντυπωσιακό μικρό σπίτι που αντανακλά την ομορφιά και την κομψότητα ενός βιομηχανικού κάστρου.
Ο Μπομπ Κάμπελ είναι κάτι παραπάνω από γλύπτης και καλλιτέχνης που δημιουργεί από ανακυκλωμένο μπρούντζο.
Η δημιουργικότητά του είναι εξαιρετική και το καινοτόμο μικρό του σπίτι είναι η απόδειξη γι’ αυτό.
Για 20 χρόνια, δημιουργεί πράγματα από ανακυκλωμένα υλικά, κυρίως από μπρούντζο.
Για τον Μπομπ, όλα άλλαξαν όταν βρήκε το κέλυφος ενός σιλό δημητριακών για £1 (1,27 δολάρια ΗΠΑ) στο eBay.
Αρχικά σκέφτηκε να το χρησιμοποιήσει για ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ, αλλά αυτό εξελίχθηκε σε ένα απίστευτο πρότζεκτ για ένα μικρό σπίτι.
Το σιλό των £1 είχε ύψος 16 πόδια, οπότε έπρεπε να το μειώσει για να το προσαρμόσει.
Με τη βοήθεια της γυναίκας του, Καρολάιν, το κατασκεύασε και περίμενε να δει τι θα προέκυπτε.
Το μικρό σπίτι του ζευγαριού είναι περιτριγυρισμένο από δέντρα και βρίσκεται πίσω από τον τεράστιο κήπο τους, ο οποίος ήταν πάντα το καταφύγιό τους.
Υπάρχουν παντού μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν την καλλιτεχνική ικανότητα του Μπομπ.
Στο εσωτερικό του σπιτιού υπάρχει ένας συνδυασμός μετάλλου και ξύλου που δημιουργεί μια αρχέγονη ατμόσφαιρα.
Εκπέμπει επίσης μια καλλιτεχνική και ζεστή ατμόσφαιρα.
Η ιδέα του μικρού σπιτιού είναι ήδη αρκετά εντυπωσιακή, αλλά το πιο καταπληκτικό είναι ότι όλα έχουν κατασκευαστεί από τον Μπομπ, συμπεριλαμβανομένου του τζακιού που φτιάχτηκε από μια φιάλη υγραερίου.
Συλλέγοντας παλιά υλικά, τα μετέτρεψε σε έπιπλα και αξεσουάρ για το σπίτι.
Του αρέσουν ιδιαίτερα τα πολύ σκουριασμένα υπολείμματα και τους δίνει νέα λάμψη μετά το γυάλισμα.
Οι αλυσίδες είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο μικρό σπίτι-σιλό των Κάμπελ.
Τα μπράτσα του καναπέ τους κατασκευάστηκαν από αλυσίδες, οι οποίες είναι εκπληκτικά άνετες.
Το τραπέζι της τραπεζαρίας τους κατασκευάστηκε από ένα παλιό πριονωτό δίσκο ενσωματωμένο σε σκυρόδεμα, ενώ στη μέση έχουν τοποθετηθεί αλυσίδες.
Οι τοίχοι κατασκευάστηκαν από παλιά κομμάτια παλετών που κόπηκαν σε σχήμα τούβλων, τοποθετήθηκαν στον τοίχο και γυαλίστηκαν.
Δεδομένου ότι το σιλό είναι μια ψυχρή μεταλλική κατασκευή, το ζευγάρι χρησιμοποίησε ανακυκλωμένο πλαστικό ως μόνωση και έναν ατμοφραγμό για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα συμπύκνωσης.
«Ήταν αρκετά δύσκολο να μονώσουμε σωστά τη στέγη.
Πιθανώς θα ήταν καλύτερο να χρησιμοποιήσουμε αφρό ψεκασμού για να εξασφαλίσουμε πλήρη κάλυψη, ώστε να δημιουργείται κάποια συμπύκνωση στο εσωτερικό της στέγης κατά τον παγετό, αλλά μόλις ανάψεις τη φωτιά, αυτό εξαφανίζεται σε 10 λεπτά», εξήγησε ο Μπομπ.
Το μικρό σπίτι έχει επίσης μια πίσω πόρτα που οδηγεί σε μια μικρή μονάδα επεξεργασίας γκρίζου νερού, η οποία φιλτράρει όλα τα απόβλητα από το νεροχύτη τους.
Η κουζίνα, αν και μικρή, είναι εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα εργαλεία και σκεύη.
Υπάρχει επίσης αρκετός χώρος αποθήκευσης για τρόφιμα και μπαχαρικά.
Για το πλύσιμο των πιάτων, το ζευγάρι χρησιμοποιεί ένα μπολ 130 ετών, που τους δόθηκε από τον γείτονά τους.
Το μπάνιο τους διαθέτει ένα στρογγυλό ντους, μια κομποστοποιητική τουαλέτα και λειτουργικά ράφια.
Πάνω από το μπάνιο βρίσκεται το όμορφο υπνοδωμάτιό τους με μια λειτουργική σκάλα που κατασκευάστηκε επίσης από τον Μπομπ.
«Ήθελα να φτιάξω κάτι που να μπορείς να κατεβάσεις και να χρησιμοποιήσεις και να το βάλεις στην άκρη για να δημιουργήσεις απλά την αίσθηση περισσότερου χώρου», είπε ο Μπομπ.
Η Καρολάιν λατρεύει αυτόν τον άνετο χώρο και της αρέσει να ξυπνάει το πρωί και να βλέπει το ξύλο γύρω της.
Το συνολικό κόστος για το μικρό τους σπίτι ήταν μόνο περίπου £4.000, συμπεριλαμβανομένου του οικοπέδου, της κατασκευής και λίγης διαμόρφωσης του τοπίου.
Χάρη στη δημιουργικότητα και την εξαιρετική χειροτεχνία του Μπομπ, το ζευγάρι δεν ξόδεψε πολλά χρήματα για την κατασκευή αυτού του ονειρεμένου μικρού σπιτιού.
Αρχικά, το ζευγάρι δεν περίμενε ότι το μέρος θα ήταν κατάλληλο για μακροχρόνια διαμονή.
Ωστόσο, τώρα ζουν εκεί το καλύτερο τους ζωή για πάνω από πέντε χρόνια.
Για τον Μπομπ, έναν επιτυχημένο καλλιτέχνη, είναι όμορφο να ζει μέσα στο δικό του έργο τέχνης.
«Νομίζω ότι συνεχώς παίρνεις μια μικρή ώθηση του εγώ.
Κοιτάς γύρω σου και σκέφτεσαι ‘Ουάου, αυτό φαίνεται υπέροχο, εγώ το έκανα.
Είναι υπέροχο να ζεις σε κάτι που έχεις φτιάξει εσύ.»
