Κώστας Σαμαράς
Γεια σας, θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ κάποια πράγματα μαζί σας ώστε να νιώσω έστω και λίγο πιο ελαφρύ το βάρος που σηκώνω. Την ιστοσελίδα σας την βρήκα τυχαία και μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα!
Είμαι παντρεμένος εδώ και λίγα χρόνια και έχουμε ένα παιδάκι 3,5 χρονών. Τα προβλήματα στη σχέση ξεκίνησαν με την συγκατοίκηση λίγο πριν το γάμο αλλά τότε ήταν εύκολο να καλυφθούν. Όταν γεννήθηκε το παιδί όμως τα απωθημένα μας, τα προβλήματα και κάθε είδους κόμπλεξ ήρθαν στην επιφάνεια και τότε φάνηκε έντονα πια ότι ο γάμος μας δεν ήταν προϊόν της λογικής αλλά υποπροϊόν του ενθουσιασμού!
Η γυναίκα μου από την άλλη ήταν το αντίθετο με εμένα δηλαδή πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Είχε ζήσει πράγματα και καταστάσεις και είχε αποκτήσει εμπειρίες από την ζωή.
Στην αρχή με είχε ερωτευτεί εκείνη και εγώ δεν έδινα σημασία αλλά σε λίγο, κολακευμένος και ενθουσιασμένος που με πρόσεξε κάποια, τα φτιάξαμε και ζήσαμε υπέροχες στιγμές που κράτησαν δύο χρόνια. Επίσης αξίζει να σημειώσω ότι η γυναίκα μου ήταν πάντα λίγο εύσωμη με μια τάση να παίρνει κιλά εύκολα και εγώ κανονικός έως αδύνατος. Ήμουν τόσο τυφλωμένος τότε που δεν αναλογίστηκα το γεγονός ότι πάντα μου άρεσαν οι λεπτές κοπέλες και δεν είχα καθόλου αυτό το πρότυπο γυναίκας στο μυαλό μου.
Εγκατασταθήκαμε στο σπίτι της, σε διαμέρισμα δίπλα από τους γονείς της αλλά η πόρτα ουδέποτε έκλεισε με αποτέλεσμα για να κάνουμε σεξ θα έπρεπε να έχουν κοιμηθεί όλοι το βράδυ. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για ένα νιόπαντρο ζευγάρι, η απόλυτη καταστροφή! Δεν κατηγορώ τους γονείς της αλλά η καλοσύνη της να μην τους στεναχωρήσει έβαλε φωτιά στα θεμέλια του γάμου μας. Αυτό έδειχνε και την διαφορετική αντίληψή μας για μερικά πράγματα, για παράδειγμα η σχέση προς άλλους. Εγώ που ήμουν κλειστός χαρακτήρας ήθελα μια οικογένεια «κλειστή», δηλαδή το ανδρόγυνο πάνω από όλα χωρίς την παρέμβαση άλλων γι’ αυτό κι άφησα τους γονείς μου χωρίς ιδιαίτερες τύψεις. Από την άλλη η γυναίκα μου έχοντας καλές σχέσεις με όλους λόγω της κοινωνικότητάς της, δεν ήθελε να «ανεξαρτητοποιηθεί» από το σπίτι της.
Για να μην μακρηγορώ, το κερασάκι στην τούρτα ήταν η αδελφή της που μένει κοντά μας και την οποία ερωτεύτηκα με πάθος. Εδώ και ένα χρόνο νιώθω τόσο ερωτευμένος αλλά και απελπισμένος ταυτόχρονα ώστε το βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ, κλαίω μόνος μου ώστε να μη καταλάβει κανείς το δράμα που περνάω. Νοιώθω έρωτα μαζί με απελπισία και είναι τόσο βασανιστικό σαν να ανέβηκα σε λάθος τρένο και να πηγαίνω κάπου μακριά.
Προσπαθώ να πνίξω με κάθε τρόπο τα συναισθήματά μου γιατί έχω ένα παιδί, μια γυναίκα που με αγαπάει λίγο παραπάνω απ’ ότι την αγαπώ εγώ και τους γονείς μου που θα τους στεναχωρήσω τόσο πολύ σ’ αυτή την ηλικία ώστε να έχω τύψεις σε όλη μου την ζωή. Την μοναξιά που νιώθω την έχω συνηθίσει πια αλλά το γεγονός ότι την υπόλοιπη ζωή μου θα την περάσω με κάποια που δεν αγαπώ και με κάποια άλλη που δεν μπορώ ούτε καν να της εκφράσω τα συναισθήματά μου, αυτό με σκοτώνει κάθε μέρα!
Σταύρος
Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ΑΝΩΝΥΜΑ!
Σημ: Το Newsthessaloniki.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.Παρακαλώ γράψτε μας την αποψή σου για αυτήν την εξομολόγηση κάτω στα σχόλια . Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!Γίνε μέλος στην ομάδα μας στο Facebook για να βλέπεις Εξομολογήσεις που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό https://bit.ly/aithmaeksomologisis
