Κώστας Σαμαράς
του Κίμωνα Χαραλάμπους
ΕΕ και ΝΑΤΟ θέλουν να βγει το «ναι», προκειμένου η χώρα να μπει στο ΝΑΤΟ, ενώ θα δημιουργηθεί και πρόσοφο έδαφος για την δημιουργία κεντρικής «δημοκρατίας» των Βαλκανίων με το όνομα «Μακεδονία» και πιθανότητα απόσχισης εδάφους από την Ελλάδα, με το βλέμμα στην Θεσσαλονίκη.
Οι Ρώσοι αντιδρούν και θέλουν το «όχι», προκειμένου να εμποδίσουν την δημιουργία νατοϊκού άξονα Ελλάδας-Σκοπίων-Κοσόβου.
Το «ναι» κερδίζει συνεχώς έδαφος στα Σκόπια, παρότι οριακό αυτή την στιγμή.
Σύμφωνα με έρευνα της «Market Vision» για λογαριασμό της ιστοσελίδας «MKD.mk», το 51,1% των ερωτηθέντων δηλώνει πως θα ψηφίσει «ναι» στο δημοψήφισμα, ενώ το 48,9% αναμένεται να ψηφίσει «όχι».
Αξίζει να σημειωθεί ότι για να θεωρηθεί έγκυρη η διαδικασία, το ποσοστό συμμετοχής των πολιτών θα πρέπει να υπερβαίνει το 50%. Ακόμα και σε περίπτωση επικράτησης του «ναι», η επικύρωση της συμφωνίας προϋποθέτει και την αλλαγή του Συντάγματος, η οποία απαιτεί θετική ψήφο από τα 2/3 της Βουλής, δηλαδή από τουλάχιστον 80 από τους 120 βουλευτές.
Γιατί όμως κερδίζει το «ναι» έδαφος, αφού το όνομα που συμφωνήθηκε είναι το «Βόρεια Μακεδονία» και όχι το «Μακεδονία» σκέτο;
Μα γιατί οι Σκοπιανοί πήραν αυτό που ήθελαν και ο Ζόραν Ζάεφ φροντίζει να το θυμίζει συνεχώς στους πολίτες του: «μακεδονική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα».
«Είμαστε Μακεδόνες, μιλάμε μακεδονικά» τους λέει συνεχώς, τονίζοντας την αναγνώριση αυτής της κατάστασης από την κυβέρνηση της Ελλάδας.
Έτσι, αντί η Ελλάδα να έχει ΕΣΤΩ την δυνατότητα, να διεκδικεί εντός των Σκοπίων, μέσω της ελληνικής μειονότητας και του «Βόρεια Μακεδονία» που συμφώνησαν, η αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας» από την ελληνική κυβέρνηση ευνοεί την διεκδίκηση εντός Ελλάδας από την άλλη πλευρά.
Άπαξ και η συμφωνία περάσει και από την Σκοπιανή Βουλή, θα εννοηθεί και επίσημα πως η Ελλάδα ήρε τις όποιες ενστάσεις είχε σε σχέση με τα Σκόπια.
Έπειτα, θα έρθει προς ψήφιση στο δικό μας Κοινοβούλιο. Αν κυρωθεί από την παρούσα ελληνική Βουλή, τότε θα δημιουργηθούν -και με την δική μας συγκατάθεση- έννομα τετελεσμένα, η συμφωνία των Πρεσπών θα μετατραπεί, τουτέστιν, σε διεθνή Συνθήκη, αποδεκτή και από τις δύο πλευρές.
