Κώστας Σαμαράς
Η συρταριέρα και εγώ επιτέλους υλοποιήσαμε την ιδέα που είχαμε κρατήσει για καιρό. Αποφάσισα ότι θα ήταν μια τέλεια προσθήκη στη βεράντα μας, όπου θα μπορούσε να κρύψει την αναγκαία ακαταστασία και να συμπληρώσει την παπουτσοθήκη που ήδη είχαμε εκεί.
Ξεκίνησα την ανανέωση της συρταριέρας αφαιρώντας το παλιό φινίρισμα με το Fae και μια μεταλλική σφουγγαρίστρα. Επειδή το κόντρα πλακέ και το πεύκο δεν είχαν μεγάλη αξία και κάποια συρτάρια έλειπαν, αποφάσισα να την βάψω. Αν και κάποιοι ίσως διαφωνούν με την βαφή του ξύλου, πιστεύω ότι κάθε περίπτωση και το γενικό στυλ του χώρου πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Αρχικά, οδήγησα την επιφάνεια προς μια ομαλότητα και καθάρισα καλά πριν εφαρμόσω τη βαφή. Τα εσωτερικά ράφια βάφτηκαν με τα υπόλοιπα χρώματα από το έργο της παπουτσοθήκης, καθώς ήταν από κόντρα πλακέ.
Για το εξωτερικό, επέλεξα μια απόχρωση που λέγεται «Πράσινο Βρύου». Αν και η βαφή χαρακτηριζόταν ως ακρυλικό σμάλτο, φέρθηκε περισσότερο σαν άλκυδο βαφή – παχιά και άοσμη, αλλά με εξαιρετική κάλυψη, απαιτώντας μόνο δύο στρώσεις. Για να καλύψω τη ατέλεια στην ένωση στην κορυφή της συρταριέρας, χρησιμοποίησα ένα ξύλινο πλαίσιο στερεωμένο με υγρό καρφί και ασφάλισα με λεπτά καρφιά. Στη συνέχεια, γέμισα την ένωση με στόκο ξύλου.
Για να αντικαταστήσω τα ελλιπή συρτάρια, ήθελα να φτιάξω πόρτες με προφίλ που αγόρασα από την αγορά, μαζί με κόλλα, γωνίες και συρραπτικό. Ωστόσο, τα σχέδιά μου ανατράπηκαν από το γεγονός ότι το ξύλο, το οποίο αγόρασα τον Αύγουστο, είχε στεγνώσει και προκαλέσει μια ελαφριά παραμόρφωση στις πόρτες.
Για τα μπροστινά μέρη των πορτών, επέλεξα ένα μεταλλικό δίχτυ που βρήκα στην εξοχή, το οποίο και βάφτηκα σε χρυσό τόνο. Στερέωσα το δίχτυ στο πλαίσιο της πόρτας με συρραπτικό, λυγίζοντας τις άκρες πρώτα.
Τελικά, τοποθέτησα vintage μπρούτζινες μεντεσέδες και λαβές από τη συλλογή μου. Και τώρα, η ανανεωμένη συρταριέρα είναι έτοιμη για χρήση!
Με τη νέα της εμφάνιση και λειτουργικότητα, ίσως βρει θέση και πέρα από τη βεράντα.
